Mullach, Friedrich Wilhelm August (1875). Fragmenta philosophorum graecorum. Collegit, recensuit, vertit annotationibus et.
Run Info
Accuracy
Editing Progress
D
EUSDIΟ.
τὴν
μὲν
γὰρ
κακότητα
καὶ
ἰλαδόν
ἐστιν
ἑλέσθαι
in
genere
Cebetis
tabula
excellit.
Quid
?
quod
ηῖδίως·
ὀλίγη
μὲν
ὁδός,
μάλα
δʼ
ἐθι
ναίει.
]
recentiores
latonici
materiam
ab
aliis
tractatam
Ἴς
δʼ
ἀρετῆς
δρῶτα
θεοὶ
προπάροθεν
ἔθηαν
ita
denuo
poliverunt,
ut
compilatis
Platonis
ἀθνατοι·
μακρὸς
δὲ
καὶ
ὄρθιος
οἰμος
ἐπʼ
αὐτήν,
]
scriniis
fabulas
de
animorum
humanorum
ante
καὶ
τρηχὺς
τὸ
πρῶτον·
ἐπὴν
δʼ
εἰς
ἄκρον
ἵκηαι,
]
hanc
vitam
statu
ex
decimo
de
republica
libro
]
el
aliunde
sumtus
ad
eam
accommodarent
et
ηῖδίη
δὴ
ἔπειτα
πέλει,
χαλεπή
περ
ἐοῦσα.
]Platonicis
commentis
(6)
variatam
refiingerent.
Hanc
igitur
fictionem
certatim
inferioris
ætatis
]
Hujusmodi
ergo
sapientiæ
doctor
fuit
use-
poetæ
et
philosophi
exornarunt,
maxime
ii]
bins,
cujus
librorum
reliquias
post
Orellium
qui
allegorias
tam
invenire
quam
explicare
sole-
]
Opusc.
Vet.
Gæc.
sent,
et
moral.
Vol
II
p.
6a-
rent.
Vide
quæ
dixi
ad
Prodici
fagmentum
ex
]
x
et
Stobæi
editores
diligenter
recensitas
ac
Xenophontis
Memor.
lib.
I,
cap.
petitum.
Quo
latine
versas
jam
subjiciam.
ἀλληλέων
τὰ
πρῶτα
διειργόμεναι.
Καὶ
ἡ
μὲν
αὐτέων
ἐστί,
ὁκοῖα
δὴ
τὴν
τιμιωτέρην
τάξιν
λαχοῦσα,
ἐκ
δεξιῆς
χερὸς
ἐσιόντων·
αὕτη
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
αὐτσι
ἡγέεται·
ἡ
ἑτέρη
δὲ
λαιὴ
ἐοῦσα
ἐπὶ
τὴν
κακίην
ἐστἱ
παραπέμπουσα.
στίζονται
δὲ
εἶναι
τοιαίδε·
ἡ
μὲν
τῆς
ἀρετῆς
τὰ
πρῶτα
οὐκ
εὐλατά
κως
παρέχειν
δοκέει,
οἰά
τε
μέντοι
συνεχέῖ
πόνῳ
ἀνυσθῆναι·
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
κατηγεομένους
ἔχει
καὶ
παραπέμποντας
ἀκιν-
δύνως·
τὸ
δὲ
μετὰ
τοῦτό
ἐστι
ὁδὸς
ἰθέη
τε
καἰ
εὐρέη
μέχρι
τῆς
ἐπὶ
τὴν
ἀκρόπολιν
αὐτοῦ
τοῦ
καλοῦ·
ἐπʼ
ἢν
ἀνελθὼν
ἐν
τοῖσι
καλλίστοισι
ἔσεαι
καἰ
θέ
ἄλλων
τε
μυρίων
ἀγαθῶν
καἰ
τῶν
εὐδαιμονεστάτων,
ἀτὰρ
δἡ
καὶ
φωτός,
παντὸς
τοῦ
λοιποῦ
κάλλει
μυρίῳ
προήκοντος
καἰ
αὐγοειδεστάτου.
Πέριξ
δὲ
καὶ
ἐπἱ
πᾶσαν
γῆν
ἀναπεπταμένην
αἱ
πόλιες
ἔασι
καὶ
οἱ
τὴν
γῆν
κατοικέοντες
καὶ
ἐργαζόμενοι,
περἱ
τῶν
ὡς
ἕκαστα
ἔχει
ὁ
ἐπἱ
συμβουλίῃ
τῶν
ψυχέων
προπεμφθείς
ἐρέει
λόγος.
Καὶ
ἥδε
μὲν
ὧδέ
κως
ἔχει·
ἡ
δὲ
ἐπὶ
τὴν
κακίην
ἄγουσά
ἐστι
λείη
τὰ
μὲν
κατʼ
ἀρχάς,
ὡς
ὀλίγου
πάγχυ
καἰ
τούτου
οὐ
γνηίυυ,
ἀπατηλοῦ
δέ,
καὶ
ἐπ
παραγωγῇ
τῶν
προσιόντων,
γεύσασθαι
αὐτοὺς
τοῦ
ἡδέος·
ὥστε
καὶ
μηδενὸς
μετὰ
ταῦτα
γεμόνος
εὑρισκομένου
εὐθὺς
ἄγει
ἐς
ὁδὸν
σκολιὴν
σκόλοπάς
τε
ἔχουσαν,
οἵτινες
δὴ
ὀξέες,
μεγάλοι
καἰ
πυκνοἱ
καταπε-
πήγασι,
κα
χαράδρας
καὶ
κρημνούς,
κατὰ
κεφαλῆς
ὠθέοντας
τοὺς
πορευομένους
κατὰ
τοῦ
συμψήσοντος
καἰ
παρασύροντος
τοὺς
κατενεχθέντας
ἐς
αὐτὸν
ποταμοῦ
κάτω
βορβόρῳ
καἰ
λί-
θοις
ῥέοντος·
ὥστε
πολλοὺς
εὐθὺς
οὕτω
διαφθείρεσθαι,
οἱ
δὲ
λοιποὶ
τύχ,
οῦτʼ
ἀρʼ
οἰκείῃ
προμηθεί,
ἐπὶ
τὰς
αὐτόθι
ἐούσας
πόλιας
διασκεδαννύαται
ἀλλοί
ἄλλοσε
καὶ
ἐπὶ
πᾶσαν
πτολλὴν
ἐοῦσαν
τήν
χώρην,
περὶ
τῶν
δὴ
καὶ
αὐτῶν
ὁ
προει-
ρημένος
ἄγγελος
ἀπηγήσεται.
-
(6)
Eusebius
apud
Stobæum
Eclog.
lib.
I
cap.
VII
(.
ο3)
ψυχαὶ
ἀνθρώπων,
φύσιν
ἔχουσαι
θνηταί
τε
εἶναι
καὶ
ἀθάνατοι,
καἰ
ζωῇ
μὲν
τῇ
ἐπὶ
τῆς
γῆς
νομιζομένῃ
θανάτῳ
ἐγκυρέουσαι,
θανάτῳ
δὲ
τῷ
δο-
κέοντι
αὐτόθι
ζωὴν
ἀπολαμβάνουσαι,
ἐπεὰν
χρόνου
τοῦ
τε-
ταγμένου
ὑμῖν
ἀνυσθέντος
αὕτις
ἀπολυθῆτε
σώματος
τοῦ
ἐν
τῷ
αὐτόθι
θανάτῳ
ὑποδεξαμένου
ὑμέας,
διαδέξονται
ἅτις
ὑμέας
τρόπον
τῆς
ἐπὶ
γῆς
ζωῆς
βίοι
οἱ
ὀφειλόμενοι.
I
ean-
dem
senientiam
Plato
Gorg.
p.
49
e.
ἀλλὰ
μὲν
δὴ
καὶ
ς
γε
σὺ
λέγεις,
δεινὸς
ὁ
βίος.
Οὐ
γάρ
τοι
θαυμάζοιμʼ
ἄν,
εἰ
ὐριπίδης
ἀληθῆ
ἐν
τοῖσδε
λέγει,
λέγων,
τίς
δʼ
οἶδεν,
εἰ
τὸ
ζῆνμέν
ἐστι
κατθανεῖν,
τὸ
κατθανεῖν
δὲ
ζῆν;
καὶ
ᾔεις
τῷ
ὄντι
ἴσως
τέθναμεν·
ὅπερ
ἡδη
του
ἔγωγε
καὶ
ἤκουσα
τῶν
σοφῶν,
ὡς νῦν
ἡμεῖς
τέθναμεν,
καἰ
τὸ
μὲν
σῶμά
ἐστιν
ἡμῖν
σῆμα,
τῆς
δὲ
ψυχῆς
τοῦτο,
ἐν
ῷ
αἱ
ἐπιθυμίαι
εἰσί,
τυγχάνει
ὅν
οἶον
ἀνα-
πείθεσθαι
καἰ
μεταπίπτειν
ἄνω
καὶ
κάτω·
ubi
Scholiasies:
τὰ
ἰαμβεῖα
ἐκ
τοῦ
ρίξου
τοῦ
δράματος
ὐριπίδου.
Τίς
δʼ
οἶδεν,
εἰ
τὸ
ζῆν
μέν
ἐστι
κατθανεῖν,
τὸ
κατθανεῖν
δὲ
ῆν
κατω
νομίζεται, Eosdem
e
Phrixo
versus
ita
profert
Stobæus
Flor.
CXX,
8
τίς
δʼ
οἶδεν,
εἰ
ζῆν
τοῦθʼ,
ὅ
κέκληται
θανεῖν,
τὸ
ζῆν
δὲ
θνήσκειν
ἐστί;
Vid.
Euripidis
fragment.
p.
82t
ed.
V
a-
gner.
Plato
Cratyl.
p.
Ο0
καἰ
γὰρ
σῆμά
τινές
φασιν
αὐτὸ
(τὸ
σῶμα)
εἶναι
τῆς
ψυχῆς,
ὡς
τεθαμμένης
ἐν
τῷ
νῦν
πα-
ρόντι.
Sed
communis
hæc
multorum
fuit
opinio
aque
ab
antiquissimis
ducta
temporibus.
Theodoretus
Græc.
Ai-
fect.
Curat.
V
p.
5
σύμφωνα
δὲ
τούτων
καἰ
ιλόλαος
ὁ
Πυθαγόρειος
ἔφη·
λέγει
δὲ
ὧδε·
μαρτυρέονται
δὲ
καἰ
οἱ
πα-
λαιοὶ
θεολόγοι
τε
καὶ
μάντεις,
ὡς
ὄι
τινας
τιμωρίας
ἡ
ψυχὴ
τῷ
σώματι
συνέῖευκται
καἰ
καθάπιρ
ἐν
σήματι
τούτῳ
τέ-
θαπται;
Sextus
Empiricos
Pyrrh.
III,
3
ὁ
δὲ
Ἑράκλειτός
φησιν,
ὅτι
καὶ
τὸ
ῆν
καὶ
τὸ
ἀποθανεῖν
καὶ
ἐν
τῷ
ζῆν
ἡμᾶς
ἐστι
καὶ
ἐν
τ
τεθνάναι·
ὅτε
μὲν
γὰρ
ἡμεῖς
ζῶμεν,
τας
ψυ-
χὰς
ἡμῶν
τεθνάναι
καὶ
ἐν
ἡμῖν
τεθάφθαι,
ὅτε
δὲ
ἡμεῖς
ἀπο-
θνήσκομεν,
τὰς
ψυχὰς
ἀναβιοῦν
καἰ
ζῆν.
Clemens
Alex.
Strom.
I
p.
32Ο
τί
δέ;
οὐχὶ
καὶ
Τράκλειτος
θάνατον
τἢν
γένεσιν
καλεῖ;
Πυθαγόρας
δὲ
καὶ
τῷ
ἐν
Γοργίᾳ
Σωκράτει
ἐμφερῶς,
ἐν
οἶς
φησι,
θάνατός
ἐστιν,
ὁκόσα
ἐγερθέντες
ὁρέο-
μεν·
ὁκόσα
δὲ
εὐδοντες,
ὕπνος.
Philo
Aleg.
leg.
I
fin
μονονοὺ
καὶ
ὁ
ράκλειτος,
κατὰ
τοῦτο
Μωυσέως
ἀκολου-
θήσας
τῷ
δόγματί
φησι
Ζῶμεν
τὸν
ἐκείνων
θάνατον,
τεθνή-
καμεν
δὲ
τὸν
ἐκείνων
βίον·
ὡς
νῦν
μέν
ὅτε
νζῶμεν
τεθνη-
κυίας
τῆς
ψυχῆς
καἰ
ὡς
ἂν
ἐν
σήματι
τῷ
σώματι
ἐντετυμ-
βευμένης.
Ἰierocles
in
carm.
aur.
p.
2
διὸ
καἰ
ἐπαμφο-
τερίζει
ταῖς
σχέσεσιν,
ὁτὲ
μὲν
ἐκεῖ
ζῶσα
τὴν
νοερὰν
εὐζωίαν
ὁτὲ
δὲ
ἐνταῦθα
τὴν
αἰσθητικὴν
ἐμπάθειαν
προσλαμβάνουσα.
Ἔθεν
καὶ
λέγεται
ὀρθῶς
ὑπὸ
Ἰραπλείτου,
ὅτι
ζῶμεν
τν
ἐκείνων
θάνατον,
τεθνήκαμεν
δὲ
τὸν
ἐκείνων
βίον
Numenius
apud
Porphyrium
de
Antro
p.
2536
ed.
Cantabr.
καὶ
ἀλ-
λαχοῦ
δὲ
φάναι
ζῆν
ἡμᾶς
τὸν
ἐκείνων
[τῶν
ψυχῶν]
θάνατον,
καὶ
ζῆν
ἐκείνας
τὸν
ἡμέτερον
θάνατον.
Vide
Phil.
Græc
Fragm.
Vol.
I
pag.
32t
et
9